Afgelopen zaterdag was de laatste keer dat O.b.s. de Molshoop geopend was voor publiek. Dat wil zeggen dat het gebouw open was; de school zelf is vlak voor de zomervakantie gefuseerd met de christelijke school in het dorp. De Molshoop, de school waar ik gevormd ben tot de leerkracht die ik nu ben, bestaat niet meer. De Molshoop is mijn eerste school. Mijn eerste èchte vaste baan in het onderwijs. Bijna 10 jaar lang heb ik er gewerkt. De eerste paar jaren…
Door vermoeidheid (Morris krijgt tandjes en wij slapen dus slecht) heb ik momenteel weinig zin in schrijven, maar ik wil het wel kwijt. Vandaar weer een puntsgewijze update van de afgelopen week. Ditmaal minder lang dan de vorige keer 🙂 Vrijdag bracht de postbode een onverwacht en super lief pakketje voor Roos, van stichting de Regeboogboom. Lieve collega Roxanne had Roos aangemeld. Het pakketje bevatte naast een super mooie brief, een mooie knuffel en een droomdekentje die meegenomen kan worden naar…
Ik heb denk ik last van een writer’s block….. of nou ja, laat ik niet overdrijven… Ik heb denk ik last van een writer’s blockJE, want mijn vorige blog was immers nog geen 3 weken geleden.Ik heb zoveel in en aan m’n hoofd. Teveel om een samenhangend verhaal te schrijven. Ik weet niet waar te beginnen. En nu ik dit zo typ bedenk ik me dat het misschien dus niet een writer’s block is, maar juist een writer’s overload. Bestaat dat?…
Wat als Roos zich nou ‘normaal’ zou ontwikkelen?Wat zou ze dan leuk vinden? Zou ze tekenen leuk vinden? Of prentenboeken? Zou het zo’n echt ‘meisje’ zijn? Of een rauzer? Zou ze staartjes in haar dikke bos haren willen? En vlechtjes?Zou ze zindelijk zijn? Of er mee bezig zijn?Zou ze lief zijn voor haar kleine broertje? Hem af en toe een kusje geven? Of zou ze jaloers zijn?Zou ze alles willen doen wat haar grote zus ook doet?Zou ze een grote speeltuin leuk vinden?Lachen om iets grappigs?Zou ze ondeugend zijn?Een…
Donderdag 28 augustus was Roos jarig! Ons grote kleine meisje werd 3 jaar. Een verjaardag hoort leuk, gezellig en een feest zijn. Roos haar verjaardag vond ik een kutdag. Hoe graag ik ook wilde dat het leuk was, dat het een feest was, dat het iets vrolijks was… het lukte me niet om in een feeststemming te komen. Als kinderen ouder worden, kunnen ze naar hun verjaardag toeleven. Er wakker van liggen. Zich druk maken om wat ze willen hebben of wat…
Al een poos is Roos aan het oefenen met staan en lopen. Dit gaat letterlijk met vallen en opstaan omdat de epilepsie behoorlijk in de weg zit. Doordat haar spierspanning zo vaak wegvalt zakt ze voortdurend door haar benen. Maar ze blijft doorzetten! Zo dapper! Zo stoer!En vandaag was daar ineens het moment…. de eerste ‘lange’ afstand is gelopen! Wij zijn trots! Enorm trots!!!
De weegschaal staat onder in het keukenkastje, de Liquigen is op en wordt niet meer bijbesteld en het plankje in de koelkast dat speciaal voor Roos was ingericht hoort nu weer gewoon bij de rest. Roos is Ketokid af…. Dinsdag 22 juli zijn we begonnen met het afbouwen van het Ketogeen dieet. De eerste week werd de Liquigen stapje voor stapje van het menu gehaald en kwamen er stapje voor stapje wat meer koolhydraten erbij. De tweede week werden de overtollige…
Zomaar opgeven ligt niet in mijn aard, daarom surfte ik Ăşren op het wereld wijde web en belde en mailde ik net zolang in het rond tot ik een geschikte vakantiebestemming vond èn een aangepast campingbed! Afgelopen vrijdag vertrokken Erik, Jasmijn, Roos, Morris en ik met twee tot de nok toe volgeladen auto’s naar Meppen in Drenthe. Een weekje in een Finse bungalow op een camping in het bos. Een eigen (grote) tuin, voldoende ruimte in het huisje, zwembad op de…
Het liefst had ik nu een blog geschreven over ons heerlijke, nee, ons overheerlijke midweekje in Delft vorige week. Over de fantastische B&B op slechts 5 minuten lopen van het centrum, over het dagje strand, het slenteren langs de grachten en de leuke winkeltjes in Delft, over het heerlijke eten, over het even niets hoeven en moeten en over dat we even lekker bij konden tanken dankzij mijn ouders die op Roos en Morris pasten in ons huis. Maar na…