10 november 2017, de Dag van de Mantelzorg. Een dag om mantelzorgers even in het zonnetje te zetten.

Via onze gemeente kon je je mantelzorger een bloemetje laten bezorgen. Ik meldde mijn ouders aan. Zij zijn sinds Roos haar epilepsie mantelzorgers van het eerste uur en zijn zelfs naast ons gaan wonen om de zorg voor Roos iets makkelijker te maken voor ons.

In een reactie op mijn aanmelding vroeg de mevrouw van de organisatie wat er op het kaartje bij de bloemen moest komen. Dus ik stuurde haar terug:

Lieve pap en mam,

Sinds 2015 samen onder 1 kap. Lieve Roos heeft ons letterlijk dichter bij elkaar gebracht. We beseffen ons dat het een bijzondere situatie is en ook voor jullie niet altijd even gemakkelijk, maar we zijn jullie enorm dankbaar! Bedankt voor jullie steun, zorg, hulp, vertrouwen, lekkere maaltijden en natuurlijk ook gezelligheid!

Liefs,
Erik en Iris

Vrijwel gelijk kreeg ik een mail terug met de mededeling dat de tekst wel wat lang was voor een ‘gewoon’ bloemenkaartje. Bijna had ik teruggemaild dat ze dan dus maar een grotere kaart moesten aanschaffen omdat mantelzorgers dat wel verdienen. Helaas was ik niet zo stoer en stuurde daarom terug dat ze dan maar op het kaartje moest schrijven:

Dit kaartje is te klein, om te kunnen vertellen hoe dankbaar we jullie zijn!

Liefs Erik en Iris

Gisteren kregen mijn ouders hun welverdiende bloemetje van de gemeente. Fijn dat de gemeente aandacht besteedt aan de mantelzorger.
Maar eigenlijk zegt zo’n bloemetje niet genoeg, ook niet als er wèl een grote kaart bij had gezeten. Want met nog geen duizend bloemen of kaarten kunnen wij mijn ouders vertellen hoe dankbaar wij ze zijn…

Lieve papa en mama, BEDANKT!!!