We ontmoetten elkaar voor het eerst tijdens Roos haar eerste ziekenhuisopname in 2013. Haar dochter (ook met een mooie bloemennaam) lag op dezelfde kamer als Roos.  Roos was bijna twee en we kregen tijdens die opname te horen dat ze epilepsie had. Háár dochter was net één en had ook epilepsie. Twee weken lagen we samen op kamer 7 en toen mochten wij naar huis. Zij bleven. 
Vier weken later werd Roos weer opgenomen. Het meisje met de mooie bloemennaam lag  nog steeds op kamer 7. Roos kwam op een andere kamer, maar de moeder en ik troffen elkaar regelmatig bij de koffieautomaat. De dag dat wij te horen kregen dat Roos Lennox-Gastaut had, werd haar dochter ontslagen. Ze kwam speciaal nog even langs onze kamer om afscheid te nemen.
Ik heb nog regelmatig aan ze gedacht en iedere keer wanneer ik door het dorp reed waar ze woonden, hield ik mijn ogen extra goed open want misschien zou ik ze wel tegenkomen. Dit is overigens nooit gebeurd.
In het najaar van 2015 trof ik haar en haar mooie dochter onverwacht weer in het UMCG. In dezelfde kamer waar we elkaar hadden leren kennen notabene. Een bijzonder weerzien. Ik schreef er een blog over. Ook zij had regelmatig aan ons gedacht.

En toen las ik in juni 2016 per toeval (omdat ik aan ze dacht) op menselinq de overlijdensadvertentie van haar  dochter. Het meisje met de mooie bloemennaam…. Overleden in januari van dat jaar. Nèt geen 4 geworden. Het sloeg in als een bom. Confronterend dichtbij.
Diezelfde dag schreef ik een kaart aan de moeder. Om haar te condoleren. Om haar steun te betuigen. En vooral om haar te laten weten dat ik op de hoogte was van het vreselijk verdrietige nieuws…. zodat ze niets zou hoeven zeggen als we elkaar weer tegen zouden komen.

Afgelopen woensdag lag er een kaart in de bus. Afkomstig van de moeder van het meisje met de bloemennaam. Ze schreef dat ze eindelijk de moed had gevonden om mij terug te schrijven en bedankte me voor mijn kaart. Gevolgd door een emotioneel verhaal over de periode tussen ons weerzien in het najaar van 2015 en het overlijden van haar dochter in januari 2016. Zo verdrietig en zo vol liefde. 
Ze sloot af met de boodschap “geniet zoveel mogelijk van jullie lieve Roos”. 
En dat doen we zeker.
En trouwens niet alleen van Roos, maar ook van Jasmijn, Morris en elkaar. Van de lieve mensen om ons heen. Van de dingen die ertoe doen. Van kleine dingen…
Geniet! 

❤☆❤

Dank voor de kaart 🌹