Er zijn mensen die kracht halen uit hun geloof in God. Het is fijn als je kracht kunt halen uit je geloof in God, dat respecteer ik, maar ikzelf geloof dus niet in God.
Als ik wèl in hem zou geloven, zou ik tot hem bidden. Iedere keer maar weer…

“Lieve God…”, zou ik dan vragen, “…. zouden wij ALSTUBLIEFT wat rust mogen? Al is het maar héél eventjes. Gewoon een weekje geen gedoe. Een dagje is ook goed… Zodat we even bij kunnen tanken. Even weer zaken op orde kunnen stellen. Lieve God, zou dat kunnen? Amen.”.

Maar ja, als mijn gebeden verhoord zouden worden, zou Roos niet vanaf maandag al hoge koorts hebben. Dan hadden we vandaag niet onverwacht van 13.45 uur tot 17.30 uur in het ziekenhuis doorgebracht. Dan hadden we vandaag geen gesprekken hoeven voeren en -tig keer hetzelfe verhaal te hoeven doen bij huisarts, neuroloog en kinderarts. Dan was het bloedprikken vandaag bij Roos niet gestaakt na 3 x tevergeefs in haar handjes en elleboogholte te hebben geprikt en hoefden we niet terug te komen voor de overige buisjes. Dan was ik vanmorgen niet uit pure vermoeidheid van de trap gevallen en had ik zeker geen hete chocolademelk over mezelf laten vallen. Dan was vandaag gewoon een rustige dag geweest.

En o.a. daarom geloof ik dus niet in God.
Gelukkig geloof ik wèl dat het morgen weer een nieuwe dag wordt. En laten we hopen dat die rustig wordt…. Beide benen op de grond!