Perplex, dat is wat we waren… en verdrietig, gekwetst en ontzet. En boos, of niet eens echt boos, maar meer lamgeslagen, omdat we dit totaal niet hadden verwacht. En een gevoel van onrechtvaardigheid…. en oneerlijkheid naar Roos toe. Dat vooral.
Aan de dames achter de balie, de gastheren, de beveiligers en dagcoördinator van de vrijwilligers lag het zeer zeker niet. Zij dachten mee en probeerden samen een oplossing te vinden. Niet alleen wij, maar ook zij waren zichtbaar ontdaan omdat ze aanliepen tegen de enorm starre en in Erik en mijn ogen eigenlijk zelfs mensonterende houding van een dame van het management.

Omdat het een regenachtige vakantiedag zou worden, besloten we vanmorgen spontaan met ons gezin een bezoek te brengen aan het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. Volgens de website is er veel te zien en te beleven in het museum en iedereen, jong en oud, is makkelijk enkele uren zoet. Daarnaast lazen we dat het museum rolstoeltoegankelijk is en er speciale toiletten voor invalide mensen zijn. We reserveerden tickets, pakten onze tassen en gingen op pad.
Helaas sloeg de stemming bij de kassa snel om…

Toen bleek dat de invalidetoiletten alleen beschikten over een verzorgingstafel voor baby’s, opperden wij de EHBO-ruimte als alternatief. De vriendelijke dame achter de balie ging gelijk rondbellen, maar helaas moest zij ons al snel een ‘Nee’ verkopen.
Iets waar haar collega achter de balie, de dag-coördinator van de vrijwilligers en een beveiliger het zichtbaar niet mee eens waren. Stuk voor stuk zetten zij zich volop in om het tóch voor elkaar te krijgen; ze zagen het probleem niet waarom we de EHBO-ruimte niét zouden kunnen gebruiken indien nodig. Helaas stuitten zij allemaal op de starre managementmuur die niet van plan was de EHBO-ruimte voor Roos beschikbaar te stellen of anderszins een oplossing aan te dragen.
Als reden van afwijzing gaf de dame van het management Covid, maar ze maakte zich vooral ook druk over hygiëne en stank en bovendien werden de invalidetoiletten ruim genoeg bevonden door haar. Onze tegenwerping dat we beiden gevaccineerd en klachtenvrij zijn, letten op hygiëne en de ruimte netjes achterlaten veranderde het standpunt niet. Evenmin het argument dat het toch niet de bedoeling kon zijn dat we Roos op de vloer van het invalidetoilet moesten gaan verzorgen… Jammer, pech, daar kwam het op neer. Jammer, pech, dat Roos en Morris hier getuigen van waren. Morris zei later: “Mam, ik wil wel dat Roos gewoon mee kan…”.

Om dit soort uitstapjes te kunnen maken met Roos, met ons gezin, zijn wij afhankelijk van de mogelijkheid tot liggende verzorging. De onsympathieke, starre en weinig empatisch houding van de dame van het management van het Nationaal Militair Museum hebben we nog niet eerder meegemaakt. We beseffen ons dat onze vraag geen alledaagse vraag is en merken dan ook dat er over het algemeen weinig tot geen speciale ruimtes zijn in musea en parken voor liggende verzorging. Maar het is géén onmogelijke vraag. Een EHBO-ruimte o.i.d. kan immers een prima alternatief zijn; er is vaak een in hoogte verstelbare brancard, er is voldoende ruimte, staan geen obstakels, de ruimte kan worden afgesloten en er is privacy. We hebben dan ook nog nóóit meegemaakt dat er moeilijk over werd gedaan.
Gisteren bij het NEMO Science Museum wist de vriendelijke medewerker direct wat ik bedoelde toen ik de vraag stelde en wees ons uit zichzelf op de EHBO-ruimte. En ook in andere musea of parken waar we in het verleden met Roos zijn geweest werden we direct op de EHBO-ruimte gewezen of konden we daar zonder problemen terecht wanneer we deze ruimte zelf als alternatief opperden.

Dankzij de mensen op de werkvloer van het Nationaal Militair Museum, zoals in het begin vernoemd, werd er vandaag uiteindelijk toch nog een oplossing gevonden en hebben we een fijne dag gehad in het prachtige museum Nationaal Militair Museum. Maar het was wel een dag met een hele, HELE nare bijsmaak. Niemand hoort uitgesloten te worden, nergens niet… óók niet in het Nationaal Militair Museum.
Ondanks dat het werkelijk een prachtig toegankelijk museum is, waar inderdaad veel valt te zien en beleven voor jong en oud, is er nog werk aan de winkel. En die begint bij de houding van het management!

Als tip zou ik het management van het Nationaal Militair Museum graag willen wijzen op de prachtige verzorgingsruimte van het Rijksmuseum.