Ik word wakker van het gegil van Roos in haar bed. Een gil van plezier, maar het is nog vroeg. Of nou ja, vroeg…. Het is 8 uur…. Ik draai me nog eens op mijn andere zij… Shit, ik hoor Morris ook. Hmmmm, hoe ga ik dit doen in mijn eentje?! Beiden zijn ze volledig afhankelijk van mij.
Als een soort Clark Kent, spring ik mijn bed uit, sjees ik de badkamer in en kom eruit als SUPERMAMA!

Supermama verdeelt haar krachten, denkt slim, werkt hard, kijkt vooruit, improviseert en blijft kalm (of probeert dat te blijven).
Eerst Roos maar eens wassen en aankleden. Gewapend met washand, handdoek, schone luier en kleding stap ik haar kamertje binnen. Roos wassen en aankleden is al een klus opzich omdat ze, met haar grote peuterlichaam, alles doet behalve meewerken. Zo gaat ze staan en als je haar weer wilt laten zitten strekt ze haar benen zodat je haar in een soort judoworp weer plat moet krijgen. Ze gilt, klapt in haar handen, trekt loshangende plukjes haar uit mijn hoofd en rolt van haar rug op haar buik en van haar buik op haar rug. Plezier heeft ze gelukkig wel. Supermama blijft kalm…. Met klotsende oksels heb ik haar uiteindelijk in de kleren en doe haar bed weer naar beneden en de deurtjes dicht. Ze moet nog maar even in bed spelen….
Dan til ik Morris uit bed, die mij verwelkomt met een glimlach van oor tot oor. Wat heb ik toch een heerlijk blije kinderen! Niks geen ochtendhumeur! Ik neem Morris mee naar beneden en geef hem een schone luier. Later op de dag doe ik hem wel in bad. Ik leg hem in de box en ga het ontbijt en de medicatie van Roos klaarmaken. Nauwkeurig weeg ik het brood, de boter en de kaas af en maak ik een lekkere vette shake voor haar. Dan ga ik naar boven en haal haar uit bed. In de houdgreep (ze gooit zich rustig nog achterover) til ik Roos en haar 15,6 kilo de trap af en zet haar in haar stoel. Ondertussen werp ik een blik op Morris, die nog aardig tevreden in de box ligt. Terwijl ik Roos haar eten geef en mijn best doe om de vette shake bij haar naar binnen te krijgen, begint Morris te piepen. Ook hij heeft honger. Supermama blijft kalm…. Sorry Morris, nog even wachten.
Als Roos haar ontbijt opheeft, geef ik haar medicijnen, doe haar helm op en zet haar in de box. Morristijd! Ik maak een fles en ga met Morris op de bank zitten. Ondertussen stop ik 2 keer met voeden omdat Roos door een aanval ongelukkig terecht komt. Supermama troost Roos en gaat snel weer naar Morris om hem verder zijn flesje te geven. Roos speelt gelukkig vrolijk verder en krijgt geen grote aanvallen meer. Morris en ik knuffelen nog even en dan zet ik hem in de wipstoel. We zijn ongeveer een uur verder. Kindjes zijn in de kleren, hebben eten op en vermaken zichzelf. Supermama geeft zichzelf een schouderklopje en gaat de vaatwasser uitpakken….

Om half 10 komt Marie voor Roos. Iedere vrijdagochtend komt ze van half 10 tot 12 het PGB van Roos invullen (loopt nog tot eind mei). Erg fijn, want dan heb ik de tijd om dingen in huis te doen. Terwijl Roos en zij naar de kinderboerderij zijn, vliegt supermama nog even door. Ik werk snel een bak muesli met yoghurt naar binnen, stuur een mail naar de dietist, ga stofzuigen, bak een lading ketogene muffins, doe de was, maak alvast de lunch klaar voor Roos, doe Morris in bad en geef hem weer een fles.
En nu is het 12.40 uur. Marie is naar huis, de kindjes liggen in bed. En supermama???? Die neemt een kopje koffie en laadt zich weer op voor straks….