Knus op de bank met Morris… Kaarsjes aan, bordje met lekkers, kopje thee, leuke film en een schuldgevoel. Niet overheersend… Maar toch, het is er. Stilletjes knagend op de achtergond. Roos is aan het logeren.

Afgelopen nacht was een vreselijk onrustige nacht voor Roos. Vandaag overdag was ze ook niet op haar best, maar het idee dat dit logeerweekend wéér in de soep zou lopen, net als vorige maand, maakte me onrustig. Een weekend thuis zonder de hulp van Roos haar lieve begeleiders, is een weekend aanpoten voor ons… Daarom besloot ik haar na het avondeten tóch weg te brengen. Voor mij, voor Morris en uiteindelijk ook voor haar. Zodat wij even, heel even, een ‘normaal’ weekend kunnen hebben. Een weekend waarin we niemand over de vloer hebben, waarin we even niet hoeven te zorgen en ‘gewoon’ ons gang kunnen gaan.

En nu geniet ik dus op de bank met lieve Morris. Kaarsjes aan, bordje met lekkers, kopje thee en een leuke film. Het schuldgevoel knaagt stilletjes op de achtergrond, maar ik heb het nodig. Wij hebben het nodig. En zondag? Dan knuffel ik haar weer met hernieuwde energie!