“Als jonge mantelzorger groei je op met iemand, vaak een ouder, broer of zus die meer hulp nodig heeft. Dit omdat hij/zij een langdurige ziekte, lichamelijke of verstandelijke beperking, verslaving of een psychische aandoening heeft. De kans is groot dat je je daarover zorgen maakt, dat je vaak thuis moet meehelpen of dat je ouders minder
aandacht voor je hebben.”

Bron: weekvandejongemantelzorger.nl

1 t/m 7 juni is het de Week van de Jonge Mantelzorger. Lieve Morris is ook een jonge mantelzorger. De situatie met Roos maakt dat hij al vanaf zijn geboorte regelmatig geduldig moet wachten. Het maakt dat hij ons verdriet, onze angsten, vermoeidheid en onze zorgen ziet. Hij moet omgaan met teleurstellingen omdat dingen anders lopen, hij moet ons vaak missen omdat we heen en weer pendelen tussen ziekenhuis en thuis. Hij helpt af en toe een handje mee (overigens alleen als hij zelf wil). Hij weet de namen van de medicijnen, heeft zijn zus op de IC zien liggen en herkent Roos haar aanvallen. Hij maakt zich zorgen over dingen waar de meeste kinderen van zijn leeftijd nog niet eens over nadenken.

De opmerkingen die hij maakt gerelateerd aan Roos zijn vaak prachtig, maar nog vaker confronterend. Ze gaan over de dood, over trots zijn op, over wie er later voor Roos gaat zorgen, over dat het soms zo druk is in huis…
En laatst zei hij toen ik hem naar bed bracht: “Roos is tóch belangrijker.”. Toen ik dat ontkende en zei dat hij en Roos even belangrijk zijn en ik van beiden evenveel houd, antwoordde hij stellig: “Jawel, Roos is het belangrijkst.”. Hij legde uit dat Roos belangrijker is omdat als wij met Roos bezig zijn, hij altijd moet wachten. En dat laatste kon ik helaas niet ontkennen. Ik kon alleen uitleggen dat dat niet betekent dat Roos belangrijker is, maar dat dat betekent dat ze altijd hulp nodig heeft en dat we niet bij haar weg kunnen lopen als hij bijvoorbeeld een boterham wil of iets wil laten zien. Maar ik begrijp zijn gevoel. En het mag er zijn.
Het is fijn dat hij zijn gevoelens en zorgen uitspreekt. Er ontstaan vaak mooie (en soms heftige of confronterende) gesprekken.

Deze week staat in het teken van alle kinderen zoals Morris. De bewustwording van hun positie binnen het gezin en de enorme impact op hun leven.
Laten we hen eens in het zonnetje zetten; zij hebben niet voor deze situatie gekozen, maar hebben er wel mee te dealen.
Elke dag.