Morris was jarig deze week! Precies een jaar geleden kreeg lieve Roos een klein baby broertje. Het kleine baby-broertje is er inmiddels wel af… 

Het afgelopen jaar hebben we gezien hoe Morris zich van een klein baby’tje ontwikkelde tot een minimensje. Vanaf de eerste weken van zijn leven is eigenlijk al duidelijk dat Morris zich anders ontwikkelt dan Roos destijds deed. Morris is sneller. Morris kijkt, observeert en imiteert. Hij is nieuwsgierig, onderzoekend en begrijpt vrij vlot hoe dingen in elkaar zitten. Hij zwaait, klapt in zijn handjes, danst, doet bewegingen van liedjes mee, probeert af en toe een woordje te zeggen (kan overigens veel kletsen in zijn eigen taal), maakt ons dingen duidelijk door te wijzen, eet met een vorkje en loopt door de kamer op zijn loopwagentje. Het is prachtig om te zien hoe hij zich ontwikkelt. We maken nu (denk ik) een ‘normale’ ontwikkeling mee en ik geniet daar met volle teugen van. 

Ondanks dat ik nu de grote verschillen zie, heb ik me vóór Roos haar eerste verjaardag nooit zorgen gemaakt. Roos maakte ook een visje van haar handjes als we het liedje ‘Visje, visje in het water’ zongen. Ze zwaaide naar ons. Ze zocht contact met haar omgeving. Ze begon woordjes te zeggen als ‘bamp’ (lamp), ‘bal’ en ‘hap’, kletste ook ronduit in haar eigen taal. En ook zij ontdekte de wereld op haar loopwagentje. Allemaal iets minder snel dan Morris, maar ze deed het wel. Ze nam gewoon haar tijd. Dachten we….
Alles wat Roos toen deed, doet ze nu niet meer. Gelukkig doet ze nieuwe, andere dingen, maar nu Morris 1 jaar is geworden wordt pijnlijk duidelijk dat hij Roos heeft ingehaald. Nu Morris 1 is valt goed op dat Roos verstandelijk jonger is dan 1. Fysiek is Roos Morris zijn grote zus, maar verstandelijk is ze zijn kleine zus. Roos is Morris zijn kleine grote zus… en dat is mooi en verdrietig tegelijk.