Beetje bij beetje nemen we afscheid van de tijd dat Roos nog gezond was. Roos wordt ouder en de herinneringen aan toen ze nog gezond was vervagen langzaam.  Ze zijn er nog wel en blijven er ook altijd. Ze zijn mooi en zeer dierbaar, maar ze doen pijn. Ik heb ze ver weggestopt, veilig opgeborgen. Op die manier is er weer plaats voor mooie en dierbare herinneringen van nu, van de tijd in deze nieuwe gekke wereld.

Ook in materiële zin nemen we afscheid. Natuurlijk doet iedereen dat wanneer kinderen groot worden, maar bij mij heeft het misschien net even iets meer lading. Ik neem niet gewoon afscheid van de spullen uit Roos haar baby en dreumestijd, ik neem afscheid van de spullen uit de tijd dat Roos nog gezond was.