“Heerlijk genieten!”, “Even lekker opladen!”, “Fijn even niets!”, “Even niet hoeven zorgen.”, “Roos is in goede handen en zo kunnen jullie er straks weer vol energie tegenaan.”, “Even loslaten en bijtanken.”, “Lekker ontspannen en alle aandacht voor Morris…”.
Allemaal uitspraken online en om ons heen voordat we een weekje op vakantie gingen zonder Roos. Zelf schreef ik dat ik Roos gruwelijk zou gaan missen en dat het dubbel voelde, maar eerder heb ik al ervaren dat genieten en missen naast elkaar kunnen bestaan.
Op vakantie zonder Roos kunnen we gaan en staan waar we willen zonder zorgen, darmspoelen, medicijntijden, aanvallen, katheteriseren, rekening houden met aanpassingen en toegankelijkheid of goede en slechte dagen. En dus vertrokken we met een last-minute gehuurde camper richting Normandië. Op de bonnefooi. Op avontuur met z’n drieën. Een roadtrip zonder duidelijke plan. En dat laatste bleek achteraf verkeerd aangepakt…

Alle opgebouwde stress van de weken of zelfs maanden voor de vakantie kwamen onze roadtrip niet ten goede; de opnames, de extra handelingen die erbij zijn gekomen, de toenemende zorgen rondom Roos haar gesteldheid, het slaapgebrek, Morris die lang kwakkelde en de spanning om de logeerweek überhaupt rond te kunnen krijgen (iets met toegekende dagen, maar personele bezetting niet kunnen garanderen)… En in de week voor vertrek bouwden de emoties van ‘op vakantie zonder Roos’ zich op, was er veel stress en geregel vanwege een niet leverbaar medicijn en viel Roos nog ‘even’ uit bed… Uiteindelijk vertrokken we vol zin en zonder een duidelijk plan terwijl onze flexibiliteit door de vermoeidheid en stress ver te zoeken was. We reageerden snel geprikkeld en geïrriteerd op elkaar. Zelfs Morris. En het reizen hebben we totaal verkeerd ingeschat. Of verkeerd ingepland… Uiteindelijk hebben we 4 dagen gereisd en maar 2 dagen de hele dag op een camping gestaan en dingen kunnen ondernemen. En zo ging de week snel voorbij.
De staat waar we in vertrokken in combinatie met hoe we deze ‘roadtrip’ aangepakt hebben, heeft er niet voor gezorgd dat alle goedbedoelde wensen die we vooraf kregen of de dingen waar we zelf op hoopten uit zijn gekomen.

Was dan helemaal níets goed? Ja, natuurlijk wel! We hadden super veel geluk met de leuke camper die last-minute nog te huur was. We hadden onwijs veel mazzel met het weer. We zijn uitgewaaid op het strand en zagen daar een ontspannen Morris. Het was een super plan van Erik om naar de Ardennen te gaan halverwege de week. We hadden daar het geluk dat er nog twee nachten een leuk plekje vrij was op een prachtig groene en gezellige camping. We hebben genoten van het uitstapje naar de (mega toeristische) grotten van Han. Onze reis verliep zonder ongelukken. Roos had het goed op het logeerhuis en de lijntjes waren kort. En we kónden in ieder geval een week weg. Dat zien we zeker niet als vanzelfsprekend. Oh en er waren natuurlijk nog croissantjes, een kilo Nutella en heerlijke Franse kaasjes. Dus ja, het was ook echt wel leuk en goed. Maar ontspannen en uitgerust? Nee, helaas niet. En laat dat nou net hetgeen zijn dat we (nog steeds) zo keihard nodig hebben…