“Op 2 oktober komt de schoolfotograaf. Wilt u een foto met broertjes en zusjes die niet
op het Nautilus zitten? Dat kan! Vanaf 8.25 gaan we hiermee beginnen. Dus kom gerust langs met oudere en jongere broers en
zussen.“, lees ik in de nieuwsbrief van Morris zijn school. Gedachten en emoties schieten rond in mijn hoofd.

“Ik gun Morris een schoolfoto met Roos.”, denk ik en direct daarna; “8.25… dat gaat ons nóóit lukken…”. Heb ik een mazzel dat ik werk op de school waar Morris naar toe gaat en dat ik me tevens als moeder van deze school vrij genoeg voel om te vragen of Roos ook later mag komen. “Natuurlijk”, zegt mijn lieve directeur.
Morris is dol enthousiast als ik hem het nieuws breng. Maar ik bereid hem óók voor… Vertel hem dat het natuurlijk kán zijn dat Roos niet goed genoeg is en dus niet komt. Dat hij daar rekening mee moet houden… Stiekem spreek ik dat ook hardop uit om teleurstelling bij mezelf te voorkomen. Maar dan komt Roos rond een uur of 11 met haar begeleider het schoolplein opwandelen. Wakker en redelijk helder. Ze wordt herkend door één van beide fotografen van @karakterbeeld, die DeWereldvan KlapRoos blijkt te volgen op social media. Uitgebreid nemen ze de tijd voor Morris en Roos. Na afloop loopt Morris met een lach van oor tot oor weer naar zijn klas. Zo blij is hij dat het is gelukt. Dat Roos er kon zijn. “Jij straalde anders ook toen je terug de klas in kwam.”, zegt mijn directeur als ik het na schooltijd vertel in de teamkamer. En zo voél ik me ook… blij, geëmotioneerd, opgelucht. Zo fijn dat dit kon. Want vanzelfsprekend is het niet.
En ik weet haast zeker dat er een prachtige schoolfoto tussen zit. Van broer en zus. Hun eerste echte schoolfoto samen.
Hoe bijzonder!