#NEAM2020 – dag 30

De hele maand november heb ik iedere dag geschreven over de epilepsie bij Roos. Vandaag is de laatste dag.

Ik had nog over zoveel meer kunnen schrijven… Bijvoorbeeld over de Nervus Vagus Stimulator, over alle hulpmiddelen, over indicaties en bureaucratie, over het verliezen van vaardigheden, over draagkracht en draaglast, over inleveren, over levend verlies, over de spanningen en soms onmogelijke dillema’s waar we voor staan, over alle medicatie en behandelingen die niet hielpen, over de tegenslagen en het omschakelen… Maar ook over de mooie dingen die we nu meemaken en anders niet meegemaakt zouden hebben, over de nieuwe waardevolle contacten die we hebben opgedaan (wereldwijd), over het team dat om Roos heen staat, over denken in oplossingen, over genieten van kleine dingen, over de keus om naast mijn ouders te gaan wonen en over hoe fantastisch die constructie is, over de steun die we ervaren, over de waarde van samen zijn en over de liefde die alleen maar sterker is geworden…

Bedankt voor het lezen van alle berichten, de mooie vragen, de lieve woorden en fijne reacties. Ik ga natuurlijk gewoon door met schrijven, zoals ik al sinds 2013 doe. Niet iedere dag, maar wèl wanneer ik iets wil delen.

Vandaag is de laatste dag van de November Epilepsy Awareness month, maar helaas is het niet de laatste dag van de epilepsie bij Roos… Die gaat gewoon door. Vandaag. Morgen. Volgende week. Volgende maand. Volgend jaar. Roos haar leven lang. Maar hopelijk met wat meer bewustwording…