Elke dag maken wij veel keuzes voor onze kinderen. Net zoals alle andere ouders ook vaak een keuze maken voor hun (jonge) kind. Het enige verschil is dat andere ouders hun kind naarmate het ouder wordt steeds meer keuzevrijheid geven. Het hoort bij het groter worden en het langzaam loslaten van je kind.
Voor Roos zullen wij zeer waarschijnlijk haar hele leven keuzes blijven maken. Soms lastige en haast onmogelijke keuzes. Keuzes die je helemaal niet zou moeten maken voor je kind. 
Maar veel vaker hebben we te maken met ‘gewoon’ simpele alledaagse keuzes. Keuzes tussen wat voor kleding ze aan moet die dag, keuze tussen rust en activiteit, en wát voor activiteit… etc..

Maar kán Roos dan niet zelf kiezen? 
Jazeker! Tot op zekere hoogte kan Roos zelf kiezen.
Dat hebben we o.a. ontdekt tijdens het ComOoc traject van stichting Milo. Als we Roos bijvoorbeeld bij het ontbijt een pot pindakaas en een pot appelstroop laten zien, kan ze heel bewust kiezen wat ze op haar brood wil.
Er is zelfs een mooie ontwikkeling in het keuzemoment te zien. In het begin stak Roos haar hand ongecontroleerd in de pot appelstroop om er vervolgens een flinke lik uit te nemen, maar nu tikt ze zorgvuldig de pot van haar keuze aan. Doet ze niets, dan betekent dat dat ze geen van beiden wil en we twee nieuwe producten aan moeten bieden. En daarna soms wéér twee andere producten.
Het aanbod hebben we uitgebreid met de keuze tussen verschillende soorten drinken en fruit. Roos pikte het allemaal feilloos op en nog iedere dag is het een genot om haar zo bewust en duidelijk een keuze te zien maken. 

Onder andere daarom zijn we gestart met een vervolgcommunicatietraject van stichting Milo. Het IkOoc-traject. 
Waar tijdens het vorige traject een mooi competentieprofiel van Roos werd gemaakt en we (of eigenlijk Roos) kennis maakten met verschillende ondersteunende communicatiemiddelen, wordt in dit traject de ondersteunende communicatie passend bij Roos verder ontwikkeld. In 9 maanden tijd gaan we o.a. de concrete verwijzers vervangen door fotoverwijzers en wordt er uitgezocht of Roos kan leren werken met een Ipad. 

Er wordt al flink geoefend met Roos en er is videointeractiebegeleiding ingezet om nog beter te ontdekken en te evalueren wat Roos laat zien. Het verschil met dit traject en het vorige traject is dat niet alleen wij als ouders, maar ook de begeleiders van Ilmarinen, therapeuten en andere mensen uit Roos haar netwerk betrokken worden.

In de korte tijd dat we bezig zijn heeft Roos al prachtige dingen laten zien en hebben wij al prachtige dingen ontdekt. Onze ogen zijn nóg meer geopend, onze focus is scherper. 
De concrete verwijzers van het broodbeleg en fruit zijn inmiddels vervangen door fotoverwijzers en we kunnen het bijna niet geloven, maar Roos kiest nog steeds heel bewust! Ze maakte heel snel de koppeling tussen concrete verwijzers en fotoverwijzers.
En dat is een heel groot HOERA-moment! 

Het is zo fijn om te zien en te ervaren hoe lieve Roos is veranderd door het geven van keuzemogelijkheden. Want zelf kunnen kiezen geeft haar een deel regie over haar eigen leven. Roos is rustiger en geduldiger. En wij? Wij geven haar die keuzes met alle liefde!