Daar zaten we dan… de laatste week van 2016 in Villa Pardoes. Een prachtig vakantieverblijf voor kinderen met een ernstige, mogelijk levensbedreigende ziekte tussen de 4 en 12 jaar. En hoewel we hier eigenlijk liever niet zouden willen zitten omdat het betekent dat ons kind heel erg ‘ziek’ is, konden we ons nu geen betere plek wensen om het jaar af te sluiten.

Villa Pardoes is een fijne, prachtige plek waar we samen, als compleet gezin, op vakantie konden. Een plek waar we met 11 andere gezinnen (die hier ook deze week in een huisje verblijven) aan een half woord genoeg hadden. Een plek waar iedereen mocht zijn wie hij is, zonder staren, geïrriteerde blikken of wegkijken. Een plek voorzien van alle gemakken en zelfs nog een beetje meer. Een plek waar een grote groep fantastische vrijwilligers zich inzet om alle gezinnen in de watten te leggen met o.a. een met drinken gevulde koelkast en vers brood van de bakker in de diepvries, kleine en grote verrassingen en heel veel leuke activiteiten. Maar alles onder het motto ‘niets moet en alles mag’. Geen schreeuwerige bedoeling, maar ‘gewoon’ relaxed. En met als hoofddoel even alle zorgen vergeten. Het kind kind laten zijn en de ouders opgeladen weer naar huis te laten gaan aan het eind van de week.

Ik kan met geen woorden beschrijven hoe ik me hier precies heb gevoeld. Ondanks dat Roos uitgerekend deze week veel slechte dagen had, heb ik een rust ervaren die ik al heel lang niet meer heb ervaren. We zaten een week in een fantastisch mooie omgeving, een fantastisch mooi huis en konden onbeperkt naar de efteling (via een speciale ingang aan de overkant van de straat). Er was geen haast, geen tijdsdruk en dus kon Roos elk helder moment dat ze wèl had optimaal genieten van al het moois dat Villa Pardoes te bieden heeft. Ook al waren deze momenten soms maar kort.

Roos had in Villa Pardoes volop de ruimte om rond te stappen in haar loopwagen en dat heeft ze dan ook veel gedaan. Ze heeft heerlijk gesnoezeld in de mooie snoezelruimte en keek haar ogen uit in de winters aangeklede Efteling met al die mooie lampjes. Favoriet was de watershow (in het donker), maar ook genoot ze zichtbaar van een ritje met Erik in het carrousel en Festival Carnaval.
Jasmijn vond aansluiting bij andere kinderen en ging elke dag (soms meerdere malen) naar de Efteling, hing rond in de game-kamer en speelde ‘gewoon’ ouderwetse bordspelletjes. Ze lijkt gegroeid deze week… Haar ogen zijn meer geopend in deze gekke wereld met een zorgkind. Zo mooi en ontroerend om te zien hoe lief ze met andere kinderen omging, ook al vertoonden die soms onvoorspelbaar gedrag. Ik ben super trots op haar!
En Morris, die lieve kleine Morris, die keek zijn ogen uit bij alles. Wát een indrukken deze week voor ons kleine mannetje. De kerstman, voor het eerst geschminkt worden, Pardoes die op visite kwam, de overweldigende Efteling, al het mooie speelgoed in Villa Pardoes… Elke avond viel hij als een blok in slaap na alle nieuwe en soms spannende ervaringen. Wat heeft hij het leuk gehad! 

En wij? Wij zijn blij dat we dit samen konden ervaren. Dat we alle drie de kinderen zagen genieten. Dat we sinds een hele lange tijd weer eens rust hebben ervaren. 
En we zijn dankbaar. Villa Pardoes was fantastisch! Met het mooie bubbelbad, de speelruimtes, het prachtige huisje, de kerstman die langskwam en voor ieder kind een cadeau meebracht, de voetreflexmassage voor ons allemaal, het uitgebreide kerstontbijt, de fotoshoot van ons gezin, de ballonnenvouwer, de appelflappen op kerstavond, de muziek en vooral met de mooie gesprekken met andere ouders en met alle vrijwilligers, donateurs en sponsors die er voor zorgen dat Villa Pardoes kan bestaan.

De afgelopen week was een heel bijzondere week. We hebben enorm genoten en alles even los kunnen laten. Het was heerlijk, echt heerlijk! Een week samen. Een week met een dikke vette gouden rand! Een week om nooit meer te vergeten!