Gouden Clowns!

Gouden Clowns!

Voordat ik aanraking kwam met de Cliniclowns had ik he-le-maal niks met clowns. In mijn ogen waren clowns overdreven en stom. En bovendien vond ik het super irritant dat zo’n geschminkt iemand met flapvoeten en een rode neus grapjes met je uithaalde die niet eens grappig waren. Daarnaast kwam er nog eens bij dat ik vanaf mijn 17e jaar ’s avonds op straat met een grote boog om iedere put heen liep, omdat ik bang was daar een clown in aan te treffen (het boek en de film ‘it’ hadden meer indruk op me gemaakt dan me lief was). 

Het was tijdens Roos haar eerste opname in 2013 toen ik ze zag lopen op de gang. Twee Cliniclowns. Ik hoopte naarstig dat ze kamer 7 over zouden slaan, maar gelukkig deden ze dat niet. Clown Bougie en clown Streep stapten voorzichtig de kamer binnen om een kijkje te nemen bij Roos. Roos zat rechtop in haar ijzeren ziekenhuisbed en fladderde enthousiast met haar handjes. Clown Bougie pakte een papieren zakdoekje en maakte er een vogeltje van. En terwijl hij het vogeltje op en neer bewoog en beide clowns een liedje erbij zongen keek Roos gefascineerd toe. Door de jaren heen is het steeds moeilijker geworden Roos haar aandacht te krijgen, maar de Cliniclowns flikken het elke keer weer. Clown Streep en clown Kluts al zingend in een optocht achter Erik en Roos aan door de gang naar haar kamer, een heel klein momentje met twee clowns (waar ik de naam niet van weet) en een muziekdoosje naast Roos haar bed. Het is ze ontzettend mooi en ontroerend om te zien hoe de clowns kijken naar ieder kind, kijken naar de mogelijkheden en naar dat wat het kind laat zien. Ongelooflijk knap hoe ze daar op in spelen, soms met hele kleine dingen. Het zijn waardevolle gouden momenten, niet alleen voor de kinderen maar ook voor hun familieleden.

Nog steeds heb ik he-le-maal niks met clowns, maar van de Cliniclowns ben ik een groot fan! Ik zie ze niet als ‘gewone’ clown, maar als kunstenaar met oog voor detail,  een geweldig improvisatietalent en bovenal een fantastisch groot hart! 

Omdat Erik en ik ze (helemaal sinds het gedoe met Roos) een warm hart toedragen als donateur en genieten van de momenten dat ze langskomen in het ziekenhuis, ben ik geïnterviewd voor het donateursmagazine ‘Lach’. Wil je ook donateur worden? Neem dan een kijkje op de site van de Cliniclowns!




Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *