Waar ik het meest van geniet bij Roos? Dat is haar lach. Haar lieve lach. Niet haar glimlach, hoewel die ook super fijn is om te zien, maar haar aanstekelijke schaterlach. 
Roos haar lach horen we soms een poos niet. Dan gaat het slecht. Op zo’n moment mis ik haar lach. Want wanneer Roos lacht is ze helder. Wanneer Roos lacht voelt ze zich goed. Wanneer Roos lacht krijg ik het warm van binnen. Wanneer Roos lacht ga ik stralen. 

Roos lacht niet zomaar. Meestal lacht Roos omdat we haar kietelen, met haar stoeien of omdat we gek doen met een knuffeldier. 
Afgelopen zondag hoorden we hem weer. Die blije schaterlach. 
Roos scharrelde op dat moment wat rond in de woonkamer. We kietelden haar niet. We stoeiden ook niet met haar. En de knuffeldieren lagen stil in haar box. En plotseling was hij daar. Verbaasd en verwonderd keken Erik en ik elkaar aan. Roos lachte. Ze lachte zomaar! Haar heerlijke blije aanstekelijke schaterlach! Uit het niets!

“Ik moest bijna huilen toen ze lachte.”, zei Erik later die dag. En ik begreep meteen wat hij bedoelde. Want het meest geniet ik van Roos haar lach. Haar lieve aanstekelijke lach. Wanneer Roos lacht is ze helder. Wanneer Roos lacht voelt ze zich goed. Wanneer Roos lacht krijg ik het warm van binnen. Wanneer Roos lacht ga ik stralen. Wanneer Roos lacht is ze weer een beetje meer bij ons. En wanneer Roos lacht kan ik wel huilen. Huilen van blijdschap.

Want als je lacht, voel ik me heerlijk

En je lacht de hele dag….

Clouseau 

 – Als je lacht –