Toen ik jarig was (in de zomer) vroegen mijn vrienden wat ik wilde hebben en ik antwoordde “iets ontspannends”. Ik kreeg een tegoedbon van ze voor een behandeling bij een praktijk. Ik kon o.a. kiezen uit een Shiatsu stoelmassage, handmassage, een rug massage of hoofd/schouder/nek massage. Het leek me wel wat en half november had ik eindelijk tijd voor een afspraak…

Hier moet ik zijn, een groot schoolgebouw. Ik druk op de bel en er wordt vrijwel direct opengedaan door een iets te zwaar opgemaakte mevrouw. Ze ziet er overigens aardig uit. Eenmaal binnen blijkt het schoolgebouw troosteloos leeg. Onze voetstappen klinken hol door de lange gangen. Wanneer ik haar kamer, de praktijkruimte, binnen stap wordt mijn vooroordeel over de naam van de praktijk bevestigt… Wierook, kaarsjes, afbeeldingen en beeldjes van Boeddha, een afbeelding van handen met een regenboog, kristallen, een geweven kleedje uit Peru (?) en veel paars. Ze heeft haar best gedaan om er een gezellig geheel van te maken, maar de grijze bakstenen muur en de systeemplaten aan het plafond werken niet echt mee….

Ze gebaart me te gaan zitten en we beginnen een gesprekje. Op de vraag of ze hier al lang zit en hoe lang ze al een praktijk heeft, begint ze een vaag verhaal over beroepsopleiding etc… Het komt er op neer dat ze deze niet heeft afgemaakt omdat het te veel tijd kostte en ze er eigenlijk achter kwam dat ze alles toch al wist wat werd aangeboden in de opleiding, bladiebla… Ze is wèl Reiki-master. Hmmm, met respect voor de mensen die het beoefenen of onder behandeling staan, maar daar heb ik dus helemaal niets mee. Ik laat niets merken. Op de vraag hoe ik hier terecht kom vertel ik dat ik iets ontspannends gevraagd had en al snel is Roos onderwerp van gesprek. Na een korte babbel komt de vraag wat ik graag wil. Mijn antwoord is “iets ontspannends” en ik kan mezelf direct wel voor m’n kop slaan dat ik niet duidelijker ben. Ze heeft nu vrij spel….. 
Voordat ze begint zegt ze dat ik mijn schoenen uit mag trekken en dat zij dan nog even naar het toilet gaat voor haar ontspanning (dat was hopelijk een grapje n.a.v. mijn opmerking ‘iets ontspannends’). Niet veel later lig ik op mijn rug op een behandeltafel te staren naar het lelijke systeemplafond. Ik krijg geen Shiatsu stoelmassage, geen handmassage, geen rug massage of een ontspannende hoofd/schouder/nek massage, nee, ik krijg datgene waar ik dus niets mee heb. Een Reiki-behandeling. Ik laat niets merken.

Starend naar het lelijke plafond hoop ik alleen maar dat het zo snel mogelijk afgelopen is. Ik voel niets (wat op zich ook niet zo raar is wanneer je niet wordt aangeraakt) en ik word onpasselijk van haar geboer. Ja, jullie lezen het goed…. Geboer! Het schijnt erbij te horen, zo wordt mijn slechte energie afgevoerd. “Als Reiki-master ben je niets meer dan een doorgeefluik van energie, we bezitten geen magische krachten ofzoiets…”. Gek genoeg krijg ik het gevoel dat ze meer boert (en ze expres opwekt) wanneer ik zeg ik zulke koude handen heb. Wat er overigens ook bij schijnt te horen. “Je handen zijn de uiteinden van je lichaam…”. Je voeten overigens ook. Die zijn ook koud, maar ik denk zelf dat het komt omdat ik al een poosje stil lig en het raampje open staat…
Terwijl ze met haar handen wappert en in haar handen wrijft (het zal er ook wel bij horen…) begint ze uit het niets een vaag verhaal over nieuwetijdskinderen. Ze krijgt ineens sterk het gevoel dat mijn dochter een nieuwetijdskind is, met een uitleg dat dat erg sensitieve kinderen zijn die vaak nog niet klaar zijn voor deze wereld. “Dat zie je wel vaker bij kinderen met een beperking, dat ze zelf liever nog niet op deze wereld willen zijn maar nog wat langer in de buik hadden willen blijven. Vandaar dat ze dan ook een beperking hebben…”. Het enige wat ik uit kan brengen is een botte “Oh…”. Ik ben er klaar mee, ik heb het gehad. Gehad met de Reiki, gehad met deze ruimte en gehad met deze zweefteef! Godzijdank wappert ze een paar tellen later nog eens flink met haar handen en zegt “Zo, dat was het.”. 
Zwijgend sta ik op van de tafel en terwijl ik mijn schoenen aantrek biedt ze aan dat ze me nog twee behandelingen kan geven voor 25 euro. Gemaakt vriendelijk bedank ik haar en laat het troosteloze schoolgebouw achter me…..

Lieve vrienden, ik wil jullie oprecht bedanken voor het cadeau. Ik ben ervan overtuigd dat jullie toen jullie de bon via Dagpas kochten niet wisten waar jullie me naar toe zouden sturen. Helaas was de behandeling bij deze mevrouw alles behalve ontspannen. Toen ze de Reiki-behandeling opperde, durfde ik geen nee te zeggen. Ik vond het vervelend om te zeggen dat ik er niets mee heb. Ik heb jullie cadeau dus niet goed besteed. Mijn excuses daarvoor, maar ik hoop dat jullie (net als ik nu) smakelijk kunnen lachen om dit verhaal. Ik ben in ieder geval weer een ervaring rijker…. Of beter gezegd, een ervaring Reiki!