Vandaag is Roos dag 15 van het Ketogeen dieet ingegaan. Sinds vorige week wordt een deel van de Ketocalshakes vervangen door de Ketocal pannenkoeken en muffins en mag ze 2,5 gram koolhydraten aan fruit op haar dagmenu. Het was even afwachten en heel spannend hoe haar lichaam op het aangepaste menu zou reageren en wat het met de bloedwaarden (ketonen en glucose) zou doen, maar ze doet het SUPER!!!! 
Roos blijft zelfs met de verhoogde koolhydraten op haar menu goed in ketose en haar suikers zien er nu ook beter uit. We merken het aan haar; ze is weer meer en meer de oude Roos. Meer helder, lekker actief, onderzoekend, blij, ze gaat weer kletsen (maakt nu verschillende klanken) en probeert te lopen.

Vanmiddag moest Roos weer op controle komen in het UMCG. We hadden een gesprek met de neuroloog, diëtist en de epilepsieconsulent . Verder moest Roos worden gewogen, gemeten en werd er bloed afgenomen. En we moesten nog urine (voor de metabolenarts) inleveren. Die urine moesten we thuis opvangen met een plaszakje in haar luier, zou dit niet lukken dan was het alternatief een katheter (en daar hebben we geen goede ervaringen mee…). Vanmorgen waren Erik en ik in een euforische stemming omdat het opvangen van Roos haar urine met een plaszakje na 3 tevergeefse pogingen eindelijk was gelukt!

Ook bij de controle kwam naar voren dat Roos het SUPER doet! Zelfs zo goed, dat haar dagmenu weer wordt uitgebreid met nóg eens 2,5 gram koolhydraten aan fruit, maar dan als middagtussendoor. Wederom afwachten en spannend wat de ketonen en bloedsuikers gaan doen…

Nu rijst natuurlijk de vraag of we ook al effect zien van het dieet ten opzichte van de epileptische activiteit. Helaas is dat moeilijk te zeggen. We zien dat haar lichaam goed reageert, d.w.z. goed in ketose is, maar of ze echt minder aanvallen heeft is misschien nog te vroeg om te zeggen. Over 10 weken wordt er een nieuwe EEG gemaakt en dan kunnen we pas écht zien of de activiteit in haar hoofd is afgenomen.

                                                                    Wachten op het prikken….

Vanmiddag was weer een lange zit in het ziekenhuis, maar Roos liet het allemaal rustig over zich heen komen. Toen we thuis kwamen was ze echter bekaf en tijdens de Ketocalshake, die ze braaf bij Erik op schoot dronk, viel ze in slaap. We hebben haar onder een dekentje op de bank gelegd en een poosje samen naar haar gekeken. Ontroerend… zo onschuldig, zo kwetsbaar. Ons stoere dappere Roosje!
En lieve Morris? Die hebben we lekker naast haar gelegd. Wát een rijkdom!