De helmenman en ik hebben elkaar in de 3 maanden dat Roos nu een helm heeft 6 keer ontmoet. De allereerste keer kan ik me nog goed herinneren…. We wisten amper 2 weken dat Roos Lennox-Gastaut had en waren de dag daarvoor ontslagen uit het ziekenhuis als kersverse ouders van een zorgenkind. Roos haar voorhoofd blauw van het vele stoten en vallen. We wisten niet eens dat er epilepsiehelmen bestonden…

Tijdens dat eerste bezoek, dat Roos en ik samen aan de helmenman brachten, stelde hij zich vriendelijk voor en liet mij een folder met verschillende helmen zien. Stuk voor stuk vreselijk lelijke dingen. Het enige dat op dat moment door mijn hoofd spookte was: “ik hoop maar dat ze leuke kleurtjes hebben…”.
De vriendelijke helmenman adviseerde mij de meest gangbare epilepsiehelm voor Roos en ik stemde volgzaam in, nog steeds bezig in mijn hoofd met de leuke kleurtjes….
Na het opmeten van Roos haar hoofdje en het kiezen van het leukste kleurtje uit de lelijke kleuren waar ik uit kon kiezen, stonden we 15 minuten later alweer buiten. Na 6 weken zou de helm klaar zijn.

                                                    Roos voor het eerst haar helm op….
Vanaf het begin zat de helm niet goed. Eerst te strak, toen te los, toen zakte hij steeds scheef en irriteerden de bandjes en zo kan ik nog wel even doorgaan.
De vriendelijke helmenman heeft verschillende aanpassingen gedaan. Iedere keer benadrukte de vriendelijke helmenman dat we vooral terug moesten komen als de helm niet goed zat…. Maar na 5 keer word je er toch best een beetje moedeloos van….

Roos haar fysiotherapeut deelde onze mening dat de helm niet goed zat en stelde na al die vergeefse bezoeken voor om contact op te nemen met de vriendelijke helmenman. Ze zou met hem overleggen dat er een nieuwe helm aangemeten moest worden.

Afgelopen vrijdag kreeg ik verslag van de fysio… De vriendelijke helmenman had haar verteld dat het aanmeten van een nieuwe helm niet mogelijk was omdat deze niet meer vergoed zou worden (ter info: de huidige slechtzittende helm kostte al rond de €600,-). Verder had de vriendelijke helmenman haar verteld dat het ook lastig was geweest in het begin om tot een keuze voor een helm te komen omdat de ouders van Roos zijn adviezen in de wind hadden geslagen en erop stonden dat Roos deze helm zou krijgen.

Mijn mond viel open……..
                                                          …………………….WAGENWIJD OPEN!!!!!

De vriendelijke helmenman was ineens niet meer zo vriendelijk!

Roos haar fysio, die inmiddels al anderhalf jaar bij ons over de vloer komt, vond het verhaal van de ineens niet meer zo vriendelijke helmenman bijzonder omdat ze ons (gelukkig) niet zo kent.
Hevig verontwaardigd en zeer verdrietig van onrecht, ongeloof, onbegrip en het feit dat er nog steeds geen nieuwe helm zou komen, deelde ik het verhaal met Erik. Erik vond dat we maar een brief moesten schrijven naar het bedrijf van de niet meer zo vriendelijke helmenman, met ons beklag over de gang van zaken rondom de helm. Maar met een zwangere vrouw moet je niet fucken! Ik moest en zou de niet meer zo vriendelijke helmenman face to face spreken en verhaal halen…

Gisteren ontmoetten de niet meer zo vriendelijke helmenman, Roos en ik elkaar voor de 6e keer in 3 maanden. Het was een aangename ontmoeting….
Roos krijgt eindelijk een nieuwe helm aangemeten. Ik heb hem daarvoor wel flink op z’n bek gesla…. nee, daar was ik toe in staat, maar ik heb het netjes gehouden.
Toen ik de niet meer zo vriendelijke helmenman confronteerde met het verslag van de fysio, begon hij te stotteren. De niet meer zo vriendelijke helmenman vertelde dat in zijn beleving de keuze van de helm wel zo was gegaan, dat hij ons verschillende helmen had laten zien…. Ik onderbrak hem en zei rustig: “Er was geen ons, ik was alleen. Maar het maakt ook niet uit, ik zit hier voor de veiligheid van Roos en u ook als het goed is…”.
En toen zei de niet meer zo vriendelijke helmenman heel vriendelijk dat hij nog één keer naar de helm zou kijken en als de helm nog steeds niet goed zou zitten, er een nieuwe helm aangemeten zou worden.

Tevreden nam ik afscheid van de vriendelijke helmenman.